De Ruimtesmurf

De Smurfen zijn grappige stripfiguren en zien er als kleine dwergen uit, ook al zijn ze in feite kabouters. Ze zijn blauw en dragen witte Frygische mutsen en witte broeken. De geestelijke vader van de Smurfen was Pierre Culiford (1928 - 1992) die tekende onder zijn bekende pseudoniem Peyo. Oorspronkelijk heetten de Smurfen in het Frans Les Schtroumpfs. In het Nederlands en in het Vlaams staan les Schtroumpfs beter bekend als de Smurfen. Ook in het Engels. Op 23 oktober 1958 verschenen de Smurfen voor het eerst in een verhaal 'Johan en Pirrewiet; De Fluit met Zes Smurfen' in het stripblad Robbedoes, waarna de jeugdige lezers voor het eerst kennis maakten met het merkwaardige volkje van kleine blauwe wezentjes. Peyo en hoofdredacteur Yvan Delporte merkten op dat er positieve reacties op de introductie van de Smurfen waren, besloten ze hierop de Smurfen een eigen stripreeks te geven.

De Smurfen

De naam Smurfen ontstond, toen Peyo tijdens een diner in een restaurant aan zijn vriend en striptekenaar André Franquin (bekend van onder andere 
Guus Flater, Kwabbernoot en Robbedoes) om zout vroeg. Maar hij kon niet op het woord 'zout' komen en bedacht toen zelf het woord 'Schtroumpf' (Smurf) om aan te geven wat hij wilde. In plaats van "Donnez moi le sel" (vertaald: Geef mij de zout) zei Peyo;"Donnez moi le schtroumpf." André begreep wat hij bedoelde, maar wilde wel dat Peyo het zout weer terug zou 'Schtroumpfen.' Het woord beviel Peyo zo goed dat er besloten werd de nieuwe blauwe figuurtjes in zijn stripverhaal ernaar te vernoemen. De Smurfen leken in het begin allemaal op elkaar en waren kleine blauwe wezentjes met een bolle neus, een witte muts en een witte broek, behalve de Grote Smurf. De Grote Smurf, de wijze leider van alle Smurfen, onderscheidt zich duidelijk doordat hij wordt herkend aan zijn witte baard, rode muts en rode broek. Algauw kreeg ieder Smurf van Peyo een eigen persoonlijkheid. Even later waren er nieuwe personages als de beeldschone blonde Smurfin, Babysmurf, Sassette en Oma Smurf toegevoegd. De Smurfen leiden een vredig bestaan in hun dorp en spreken hun eigen taal, de Smurfentaal. Uiteraard hebben ze in hun stripverhalen te maken met een aantal slechteriken. De grootste vijand van de Smurfen is Gargamel, een boosaardige tovenaar, die een versleten zwarte pij draagt en een gezelschap van zijn kat Azraël heeft. De populairiteit van de Smurfen nam in de jaren zestig van de vorige eeuw toe, toen aantal grote bedrijven, zoals de Britse oliemaatschappij BP, Amerikaanse ontbijtgranenfabrikant Kellogg's en Duitse speelgoedfabrikant Schleich, de Smurfen als promotiemateriaal gingen gebruiken. Dankzij de reclamestunt van al deze genoemde bedrijven was de populairiteit van de Smurfen enorm vergroot. Ook 't Smurfenlied van Vader Abraham was in 1977 een grote hit en wist de eerste plaats in de hitlijsten van Nederland en Vlaanderen te behalen.

Reclamestunt van BP; Op het vlaggetje staat
een afbeelding van de zonnebadende Smurf te zien
 

De Smurfen kregen een wereldwijde bekendheid, toen de door Hanna-Barbera geproduceerde tekenfilmserie 'De Smurfen' op de TV in 1981 verscheen. Er waren tot 1990 ruim 250 afleveringen van de tekenfilmserie op de televisie uitgezonden en daarna herhaald. In 2011 ging de eerste 'echte' film 'The Smurfs', een combinatie van live-action en digitale animatie, bij de bioscopen in prémiere. Het werd een daverend succes. Tevens kreeg de succesvolle film een vervolg: in 2013 kwam de tweede film 'The Smurfs 2' uit. Sinds 1959 waren en zijn de Smurfen nog steeds een internationaal succes dat hun naam in verschillende talen werd geintroduceerd en vertaald; Die Schlümpfe (Duits), I Puffi (Italiaans), Los Pitufos (Spaans), Smurfarna (Zweeds), Strumparnir (IJslands), HaDardasim (Hebreeuws), enzovoorts.

Filmposter 'The Smurfs' (2011)

Hier is het onderstaande stripalbum 'De Ruimtesmurf' dat als het zesde stripalbum uit de reeks 'De Smurfen' in 1969 door uitgeverij Dupuis en later door de Geïllustreerde Pers N.V. uitgegeven werd. Het stripverhaal werd volledig bedacht en getekend door Peyo. Mogelijk had de eerste maanlanding in 1969 hem geïnspireerd dat hij 'De Ruimtesmurf' besloot te gaan tekenen. Eigenlijk werd het stripverhaal oorspronkelijk in opdracht van het Franse koekjesbedrijf Biscuiteries Nantaises gemaakt.